Romanticisation of Mental Illness, Kelsey Weaver

#np Lady Gaga - Brooklyn Nights

Nie znam się zupełnie na fotografii. I mam tu na myśli kompletny brak znajomości tematu, począwszy od jakiejś terminologii a kończąc na tym, że potrafiłabym wymienić może z 3 światowych fotografów? Dlatego zazwyczaj omijam tę ścieżkę sztuki, czasami zachwycając się tym, co zobaczę na tumblr i tak było i tak razem, gdy zobaczyłam zdjęcia Kelsey Weaver. Jednak oprócz typowego, kilkusekundowego zachwytu i wciśnięcia przycisku reblog poczułam dziwne uczucie, że jest to coś, czym trzeba się podzielić. Koncepcja nie jest jakoś nader skomplikowana i pewnie sama mogłabym takie zrobić (coś, co mówi każda osoba, która nic nie wie o sztuce), a mimo wszystko tak mocno do mnie trafiły i wyperswadowały napisanie osobnej notki i opublikowanie ich tutaj. 

Angielskie słowo romanticizing po polsku znajduje odpowiednik jedynie w słowie koloryzować, co brzmi trochę paradoksalnie przy czarno-białych tumblrach nastolatków o bujnym życiu towarzyskim i wyimaginowanej depresji, ale będziecie musieli to zrozumieć w ten sposób. Nie ma niczego pięknego w rzeczach, które sprawiają ból, nie pozwalają wyjść z domu, ograniczają. Te rzeczy dotyczą zwykłych ludzi, nie cudownych bohaterów tragedii. Depresja nie polega tylko na prowadzeniu smutnego bloga i pisaniu wierszy po nocach. Depresja to brak prysznica przez kilka dni, przepocony podkoszulek i łóżko, bo wtedy nic nie ma sensu. To nie jest piękne, romantyczne, to nie jest coś, co dobrze wygląda w filmach, o czym ludzie chętnie piszą. 

I don't know much about photography and all those little things connected to that but I can say what really touches and leaves a mark on my mind. Romanticisation of Mental Illness by Kelsey Weaver is definetely one of those things since I'm really fed up with the black and white blogs featuring depressing quotes, self harm and eating disorders because it's cool. It's not. There is nothing tragically beautiful and poetic about smelling bad when you see no point in taking shower. Nothing great about swallowing tons of pills, neither laying in bed the whole fucking life. You don't need a depressing side blog to feel like you're teenager, enjoy the moments and if you need help, don't be afraid to ask the ones you love. 

Wszystkie zdjęcia dzisiaj publikowane są własnością Kelsey Weaver

Ps: dostałam się dalej w brytyjskim konkursie Company, wystarczy wejść TUTAJ i zagłosować na Sup Carolyn jako BEST TEEN STYLE (numer 8). Nie musicie nawet wybierać na siłę w innych kategoriach, można przejść dalej za pomocą next. Będę wdzięczna dozgonnie, bo to wiele znaczy!

Ps: I've made it and got shortlisted on Company.co.uk so if you feel like I deserve to be BEST TEEN STYLE (#8) vote for Sup Carolyn HERE. It means the world to me, thank you so much!